Molluscum contagiosum, czyli mięczak zakaźny, to wirus, który pojawiać się może u dzieci, jak również u osób dorosłych. Jego charakterystycznym objawem jest wysypka. Jak leczyć mięczaka zakaźnego u dzieci? Warto się tego dowiedzieć, aby w przypadku wykrycia tej choroby, móc zareagować w odpowiedni sposób.
Choroba wirusowa
Mięczak zakaźny zaliczany jest do grupy chorób wirusowych, ponieważ wywoływany jest on przez wirusa MCV z rodziny pokswirusów. Ciekawostką jest to, że do tej samej grupy wirusów zalicza się również doskonale znaną ospę wietrzną, którą można mieć tylko raz w życiu. Okres wylęgania się tej choroby (mięczaka) wynosi od dwóch do sześciu tygodni. Badania naukowe potwierdzają, że najbardziej podatne na tego typu zakażenia są osoby, które mają atopowe zapalenie skóry.
Objawy mięczaka zakaźnego
Do najbardziej charakterystycznych objawów należą krostki występujące na ciele, które przybierają postać niewielkich, ale wypukłych guzków. Na ich środku znajdują się charakterystyczne wgłębienie. Z takiego wykwitu, po nakłuciu, wydobywa się kaszkowata treść, która to może stanowić źródło zakażenia dla innych osób.
W okresie wylęgania się choroby, pacjent zakażony sam stanowi zakaźnik przez cały ten czas. Gdzie można zarazić się tego rodzaju chorobą wirusową? W różnych miejscach, m.in. w przedszkolu, szkole, czy też na zajęciach sportowych.
Krostki występujące na ciele mają kolor cielisty, perłowo-biały lub różowy. Można je spotkać najczęściej w takich miejscach, jak pachwina, tułów, stawy, a także pachy. Niekiedy dookoła takich skupisk wykwitów można zauważyć rumień skóry. Należy uważać na krostki pojawiające się w okolicy oka, ponieważ mogą one doprowadzić do zapalenia rogówki, a także spojówek.
Terapia w przypadku MCV
Jak leczyć mięczaka zakaźnego u dzieci? W pierwszej kolejności potrzebna jest diagnostyka, która pomoże ustalić najbardziej odpowiednią formę terapii. Wszystko zależne jest od tego, jaki będzie obraz kliniczny oraz jak do tej pory będzie przebiegała choroba.
Wyróżnia się trzy formy leczenia mięczaka zakaźnego, które można podzielić na:
- leki do stosowania miejscowego,
- leki przeciwwirusowe doustne,
- fizykalne.
W szczególności te ostatnie stanowią niezwykle ciekawy przypadek. Do fizykalnych form leczenia zalicza się m.in. krioterapię, laseroterapię, wyłyżeczkowanie, a także elektrokoagulację. Przy czym łyżeczkowanie jest metodą, która dedykowana jest dla pacjentów powyżej dziesiątego roku życia.
Bywa, że ta choroba przebiega w sposób łagodny, dlatego też kończy się jedynie na podaniu odpowiednich środków farmakologicznych. Nad wszystkim powinien jednak czuwać lekarz. W szczególności, jeżeli ma się do czynienia z dziećmi, które mają na co dzień do czynienia z atopowym zapaleniem skóry.
Warto również ograniczyć tzw. domowe sposoby leczenia wirusa MCV, ponieważ może się okazać, że pozostaną na ciele blizny, które w przyszłości nie będą zanikać. W przypadku podejrzenia wystąpienia takiej choroby należy udać się do lekarza, w celu wykonania diagnostyki.
Leave a Comment